Το στρες συνιστά μια φυσιολογική διεργασία του ανθρωπίνου σώματος που διασφαλίζει την επιβίωση. Μπορεί όμως να γίνει παθογόνος παράγοντας, όταν ο οργανισμός δεν μπορεί να χαλαρώσει και παραμένει στην κατάσταση του στρες για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σύμφωνα με επιστημονική ανακοίνωση της επαγγελματικής ένωσης Γερμανών ψυχιάτρων, η πίεση που προκαλεί το στρες, όταν διαρκεί για μεγάλη χρονική περίοδο, μπορεί να προκαλέσει φυσική δυσανεξία στο στομάχι και τα έντερα καθώς και πόνους στην πλάτη, άσθμα, ερεθισμούς στο δέρμα και πονοκεφάλους.
Σε περίπτωση που δεν υπάρχει κάποια νοσογόνος αιτία για το πρόβλημα, οι ασθενείς χρειάζεται να αναζητήσουν ποια είναι η συνθήκη της ζωής τους που δημιουργεί τόσο έντονη πίεση και τί μπορούν να κάνουν οι ίδιοι για να μεταβάλλουν την παθογόνα αυτή συνθήκη.
Οι επιπτώσεις των στρεσογόνων διεργασιών στην υγεία διακρίνονται σε άμεσες και σε μακροπρόθεσμες. Στις άμεσες επιπτώσεις περιλαμβάνονται ο πόνος στην πλάτη, οι μυϊκοί σπασμοί, οι ταχυπαλμίες, τα οφθαλμολογικά προβλήματα, ο πονοκέφαλος, τα δερματικά εξανθήματα, η κόπωση.
Μακροπρόθεσμα, η χρόνια επιβάρυνση από το στρες μπορεί να προκαλέσει σοβαρά νοσήματα, τα οποία συνήθως εκδηλώνονται 6-18 μήνες μετά από ένα σημαντικό στρεσογόνο γεγονός. Το Αμερικάνικο Ινστιτούτο για το Στρες αναφέρει ότι το 75% – 90% του συνόλου των ιατρικών επισκέψεων αφορούν ασθένειες που έχουν σχέση με το στρες. Το στοιχείο αυτό γίνεται πιο ενδιαφέρον εάν συνειδητοποιήσουμε ότι πρόκειται για ασθένειες που είτε δεν εμφανίζονταν καθόλου στο παρελθόν είτε η εμφάνιση τους ήταν πολύ χαμηλότερης συχνότητας. Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες ασθένειες είναι χαρακτηριστικές των δυτικών κοινωνιών.
Σύγχρονες έρευνες έχουν δείξει ότι η ρεφλεξολογία συνιστά μια ιδιαίτερα αξιόπιστη συμπληρωματική τεχνική στην καταπολέμηση τόσο του σωματικού όσο και του ψυχικού στρες.
Αρθρίτιδα – Τενοντίτιδα – Χρόνιες φλεγμονές.
Οι Αρθρίτιδες, οι τενοντίτιδες (σύνδρομα καταπόνησης), και άλλες χρόνιες φλεγμονές των ιστών και των μαλακών μορίων του ανθρώπινου σώματος είναι δυστυχώς φαινόμενο της σύγχρονης κοινωνίας και χρειάζονται προσεκτική αξιολόγηση και υποστήριξη από τους σύγχρονους θεραπευτές στον κλασικό και στον εναλλακτικό χώρο. Πρόκειται για χρόνιες φλεγμονές των μαλακών μορίων (μυών, τενόντων, θυλάκων κ.λπ.). Όταν για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάποιος κάνει συνεχώς τις ίδιες κινήσεις και με τον ίδιο τρόπο, συχνά ξεπερνά τα όρια αντοχής του, με αποτέλεσμα να συμβαίνουν μικροτραυματισμοί στους ιστούς. Αν οι ιστοί δεν θεραπευθούν καταλήγουν να έχουν χρόνιες φλεγμονές που εκδηλώνονται με εξάρσεις και υφέσεις. Αυτή η δυσλειτουργία οδηγεί σε φθορά των αρθρώσεων (χόνδρων - αρθρικών επιφανειών) και μπορεί να καταλήξει αν δεν υποστηριχθεί σε αδρανοποίηση ή και σταμάτημα της λειτουργίας μιάς άρθρωσης. Άλλοι λόγοι για τους οποίους δημιουργούνται τα σύνδρομα υπέρ-χρήσης και οι αρθρίτιδες είναι η μυϊκή ανισορροπία, η μεγάλη ένταση, η λάθος τεχνική, η έλλειψη φυσικής κατάστασης και προετοιμασίας. Επίσης, αυτοάνοσα νοσήματα και αγνώστου αιτιολογίας μηχανισμοί. Εδώ εντάσσονται οι τενοντίτιδες σε διάφορα μέρη του σώματος όπως στην περιοχή των ώμων, του γόνατος, του αχίλλειου τένοντα, καθώς και χαμηλά στην περιοχή της κνήμης. Επίσης εδώ ανήκει και η επί-κονδυλίτιδα της έσω και έξω πλευράς του αγκώνα. Ακόμη όλες οι αρθρίτιδες (π.χ. οστεοαρθρίτιδα γόνατος – περιαρθρίτιδα ώμου – ρευματοειδής αρθρίτιδα κ.τ.λ.) Η μάλαξη είναι η κυρίαρχη ειδικότητα υλοποίησης του ανθρώπινου αγγίγματος και της αίσθησης της αφής, στο σύγχρονο κόσμο. Υλοποίησης, με τρόπο αναβαθμισμένο, αξιόπιστο, αντικειμενικό. Η μάλαξη, είναι η τεκμηριωμένη επιστημονικά «τέχνη της αφής». Η μάλαξη σαν πράξη. Η παρέμβαση με το άγγιγμά έρχεται στο σώμα και στον εγκέφαλο του δέκτη μας. Το αποτέλεσμα με την εφαρμογή της μάλαξης στους ιστούς και τα αγγεία, είναι άμεσο. Τα μαλακά μόρια χαλαρώνουν, οι μυϊκοί σπασμοί μειώνονται, τα αγγεία διαστέλλονται, η κυκλοφορία του αίματος και του λεμφικού υγρού αυξάνεται. Άρα διευκολύνεται η απομάκρυνση των άχρηστων προϊόντων του μεταβολισμού και η ταυτόχρονη αξιοποίηση των θρεπτικών συστατικών και του οξυγόνου. Η πληροφορία, το μήνυμα, το ερέθισμα, από το άγγιγμά, έρχεται ταυτόχρονα στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, μέσω των περιφερικών νεύρων. Αποτέλεσμα είναι η ομαλοποίηση και η εξισορρόπηση ολόκληρου του οργανισμού, αντανακλαστικά. Επίσης επιτυγχάνεται η μείωση ή και εξάλειψη του νευρικού ερεθίσματος που ονομάζεται «πόνος» και ο συντονισμός ολόκληρου του ανθρώπου στο νευρικό και σωματικό ερέθισμα μάλαξη, άγγιγμα.
Ρεφλεξολογία για την Εγκυμοσύνη
H συμπληρωματική συμβολή της Ρεφλεξολογίας κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης και του τοκετού. Το μεγαλείο της δημιουργίας και της ίδιας της ζωής αντικατοπτρίζεται στην εγκυμοσύνη και γέννηση της νέας ζωής.
Η εγκυμοσύνη είναι μια απολύτως φυσιολογική κατάσταση και όχι ασθένεια, η αντίληψη ότι πρέπει να αποφεύγεται η Ρεφλεξολογία από την εγκυμονούσα/ες (αδιακρίτως) θεωρείται λανθασμένη. Η καλή υγεία της μέλλουσας μητέρας θα την βοηθήσει να αντιμετωπίσει τις σωματικές και συναισθηματικές εντάσεις που θα προκύψουν από την κύηση και τον τοκετό. Η Ρεφλεξολογία κατά την εγκυμοσύνη είναι μία φυσική και ήπια μέθοδος ανακούφισης του στρες και των εντάσεων και βοηθούν συμπληρωματικά στην προετοιμασία του σώματος για τον τοκετό και την έλευση του μωρου. Πιο συγκεκριμένα εγκυμονούσες μητέρες που δέχτηκαν Ρεφλεξολογία παρατηρούν ότι η Ρεφλεξολογία ως συμπληρωματική μέθοδος: Προσφέρει αισθήματα ευεξίας – αναζωογόνησης και μέσω αυτών ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Βελτιώνει την ποιότητα του ύπνου Βοηθά στην πέψη. Ανακουφίζει κουρασμένα πόδια, αλλά και δημοσιευμένες έρευνες έχουν δείξει ότι μειώνει το οίδημα στα πόδια Η μητέρα αισθάνεται υποστήριξη σωματική, πνευματική και συναισθηματική. Σε κάποιες περιπτώσεις βοηθά συμπληρωματικά στα μυοσκελετικά προβλήματα.